Al meer dan veertig jaar zetten Hannie Mansens en Wies Dijkstra zich in voor het baptistenvrouwenwerk, plaatselijk, gewestelijk, landelijk en internationaal. Nu neemt Hannie (op de foto links) afscheid. “Ik heb het al die jaren ervaren als een hele mooie manier om je geloof handen en voeten te geven en ik heb genoten van de verbondenheid. Dat gun ik anderen ook.”

Een lange geschiedenis

Het vrouwenwerk heeft een lange geschiedenis binnen de Unie van Baptistengemeenten; al aan het begin van de vorige eeuw waren er vrouwengroepen in de aangesloten gemeenten. In 1929 namen twee zusters uit Nieuwe Pekela het initiatief tot het oprichten van een landelijke organisatie. Tijdens de Algemene Vergadering van de Unie in 1932 in Leeuwarden kwamen de aanwezige zusters in een aparte vergadering bij elkaar en besloten zij tot de oprichting van de 'Zusterhulp Beweging in Nederland' (later de Nederlandse Baptisten Vrouwen Beweging, NBVB) met een centraal bestuur. De doelstellingen van deze organisatie waren: het verlenen van geestelijke en materiële steun aan de zending, financiële steun bij de opleiding van vrouwelijke zendelingen en het plaatselijk organiseren van een vrouwenbeweging. Later breidde het aandachtsgebied zich uit naar onderlinge verbinding, groei in geloof, zelfontplooiing en bewustwording van de plaats van de vrouw in de gemeente, de Unie en de samenleving. Conferenties en trainingsdagen droegen hieraan bij.

De NBVB raakte ook betrokken bij het werk van het internationale baptisme. Na de oorlog werd in Engeland de Europese Baptisten Vrouwen Unie opgericht, in reactie op de grote materiële en geestelijke nood in Europa en de scheiding tussen oost en west die was ontstaan. Sindsdien wordt jaarlijkse op de eerste maandag van november wereldwijd – en ook in Nederland – de Baptisten Vrouwen Wereld Gebedsdag gehouden. Ook zijn er regelmatig internationale conferenties.

Het landelijk werk

In 1976 raakte Hannie betrokken bij het vrouwenwerk. “We kwamen toen in Emmer-Compascuum wonen. Als getrouwde vrouw kon je in die tijd eigenlijk niet werken – je kreeg gewoon je ontslag zodra je trouwde – dus het contact met andere vrouwen via de kerk was extra belangrijk. Ik sloot me aan bij de Zusterhulp van de gemeente en werd al snel als voorzitter gevraagd. Zo kwam ik met de gewesten in aanraking – de regio-indeling van de Unie – en later rolde ik het gewestelijk bestuur in en ten slotte ook in het landelijke bestuur van de NBVB. In die rol hielp ik onder meer mee met het organiseren en leiden van conferenties en was ik ook betrokken bij de internationale contacten. De trainingen die we in die tijd verzorgden waren heel professioneel van opzet; ik heb er later nog heel veel aan gehad bij mijn werk!”

Wies: “Toen ik jong was, had ik eerlijk gezegd niet zoveel behoefte aan de vrouwenbijeenkomsten in de gemeente. Ik had het druk zat. Ik ben wel eens gaan kijken, omdat ik nu eenmaal toch baptist was, maar pas jaren later sloot ik me aan toen ik specifiek gevraagd werd. Ik kwam al snel in de leiding en werd vervolgens gevraagd voor het gewestelijk bestuur. Degene die me vroeg, voegde eraan toe: ‘En dan wordt het écht leuk!’ En het werd ook leuk. Ik kwam, net als Hannie, in het landelijk bestuur terecht, en ging als vertegenwoordiger van Nederland verschillende keren naar de wereldconferenties.”

Van NBVB naar Taakveld

Met de verandering van de positie van de vrouw in de samenleving, is er ook in het vrouwenwerk de afgelopen decennia veel veranderd. In het kader van de reorganisatie van de Unie werd in 2007 het Taakveld Vrouwenwerk opgericht, bedoeld om het vrouwenwerk te integreren in het gehele Unie-werk en het mogelijk een nieuwe impuls te geven, en eind 2008 werd in het verlengde daarvan de NBVB als zelfstandige organisatie opgeheven. Een aantal activiteiten zijn sindsdien voortgezet – ondanks dat het Taakveld inmiddels niet meer bestaat – zoals de organisatie van de Gebedsdag en van een jaarlijkse ontmoetingsdag, oorspronkelijk in het noorden van het land, de afgelopen jaren opengesteld voor alle vrouwen(groepen) uit heel Unie-ABC-land. De animo voor deelnemers daaraan is nog steeds aanzienlijk: er komen zo’n honderd vrouwen, maar om organisatoren te vinden is lastiger, merken Hannie en Wies.

Jonge vrouwen

De afgelopen jaren was Hannie nog altijd contactpersoon voor het landelijke vrouwenwerk. Nu neemt ze afscheid. “Ik ben nu zeventig, en door omstandigheden ben ik sinds kort geen lid meer van een baptistengemeente. Een goed moment om te stoppen.” Toch hoopt ze van harte dat het werk doorgaat en ook nieuwe mensen zich ervoor willen gaan inzetten. “Ik had graag met jonge vrouwen in contact willen komen om te horen wat er bij hen leeft. De huidige generatie leeft anders dan toen wij jong waren en heeft ook andere prioriteiten. Toch is er nog steeds behoefte aan contact onder vrouwen – er zijn immers nog steeds vrouwengroepen in gemeenten en ook buiten onze gemeenschap zie je dat er vrouwenconferenties en dergelijke worden gehouden die heel veel bezoekers trekken.”

Wies deelt die wens: “We willen zielsgraag dat jongere vrouwen enthousiast worden voor het vrouwenwerk van onze geloofsgemeenschap!” Beiden denken dat juist ook de internationale verbondenheid daar een heel belangrijke rol in speelt. “We mogen onze ogen niet sluiten voor de nood van onze broeders en zusters in andere Europese landen”, zegt Hannie. “In Nederland is de positie van de vrouw in een halve eeuw enorm veranderd, maar in veel landen bijvoorbeeld in Oost-Europa is dat niet zo. Bovendien is er nog altijd veel armoede.” Wies vult aan: “Het zou mooi zijn als er in september volgend jaar een nieuwe deelnemer meegaat naar de grote Europese conferentie. Dat is zo ontzettend inspirerend.”

Verdieping in geloof

Persoonlijk hebben Wies en Hannie er heel goede herinneringen aan. Wies: “De eerste wereldconferentie waar ik naartoe ging was in Australië. Dat bracht bij mij een enorme ommekeer! Ik heb daar zoveel meegemaakt, zowel op de vrouwenconferentie als op de algemene conferentie van de BWA. Het heeft zelfs een verdieping in mijn geloof gebracht.”

Hannie heeft de Europese conferenties eveneens als heel bijzonder ervaren. “Je komt zo in gesprek met vrouwen uit landen waar het veel minder is dan in Nederland. Met weinig middelen wordt daar zoveel gedaan. Dat heeft veel indruk op mij gemaakt. Daarnaast is het prachtig om met elkaar te bidden en je geloof te belijden. In Praag vierden we eens het Avondmaal – dat was zo’n heilig moment, ik ervaarde echt dat God in ons midden was.”

Die internationale verbondenheid bestaat tot de dag van vandaag en krijgt ook praktisch handen en voeten. Wies: “Door mijn relaties kwam ik in contact met Oekraïense vluchtelingen; het was de bedoeling dat een voorganger uit Charkov met zijn vrouw bij ons in huis zou komen. Op het laatste moment ging dat niet door, omdat hij het land niet uit mocht; nu ondersteunen we hen maandelijks financieel met onze hele baptistengemeente. Tegelijk weet ik dat als ik waar ook ter wereld in nood zou zijn, daar mensen uit onze wereldwijde baptistenfamilie mij te hulp zouden komen.”

Hannie was onlangs nog bij een internationale online gebedsbijeenkomst. “De verhalen die je daar vanuit de hele wereld hoort zijn altijd indrukwekkend. Eens in de maand is er een virtueel ontbijt voor iedereen die mee wil doen. Zoiets moet jonge vrouwen ook vast aanspreken. Vanuit andere landen waren er ook veel jongeren. Dat is mooi en bemoedigend om te zien. Ook is er een internationale facebookgroep voor baptistenvrouwen. Met die moderne middelen is het nog gemakkelijker om contact te houden.”

Meehelpen?

Het zou fijn zijn als meer vrouwen uit onze gemeenschap betrokken willen raken bij het landelijke of internationale werk. Wat kun je doen?

• Wil je eens laten weten hoe jullie in je gemeente vormgeven aan het vrouwenwerk? Hebben jullie misschien leuke, nieuwe ideeën om je verbondenheid handen en voeten te geven? Wil je daarover misschien iets vertellen of zelf schrijven voor de website van Unie-ABC?
• Heb je belangstelling voor het internationale gebedsontbijt?
• Wil je helpen met de organisatie van een ontmoetingsdag?
• Heb je belangstelling voor de internationale conferentie van september 2023 of andere aspecten van het internationale verband?
• Wil je meedenken over nieuwe manieren van vrouwenwerk?
• Wil je een bijdrage leveren aan het onderhouden en intensiveren van de landelijke vrouwencontacten?

Neem vrijblijvend contact op met Wies Dijkstra, Parcours 34, 9285 SC Buitenpost, tel 06 23211031 (ook whatsapp) of 0511 542014, e-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

Gerdien Karssen
Communicatiemedewerker Unie-ABC