Onlangs ontvingen wij het bericht dat broeder Aad (Adriaan) Kik op 11 maart op 82-jarige leeftijd is overleden. Hij diende onze gemeenschap als voorganger in de Baptistengemeente Veendam van 1964 tot 1966. 

Broeder Kik kwam oorspronkelijk uit de gemeente Rotterdam-Zuid en behoorde eind jaren vijftig/begin jaren zestig tot de eerste lichting studenten van het Baptisten Seminarium aan de Vinkenhof. Daarnaast studeerde hij in Rüschlikon. Na zijn periode als voorganger in de Baptistengemeente Veendam deed hij jaren sociaal en agogisch werk. Ook was hij altijd actief in oecumenische kring. 

We zijn dankbaar voor wat hij voor onze gemeenschap betekend heeft en wensen zijn dierbaren Gods troost en zegen in deze periode van rouw. 

Dit is het in memoriam dat tijdens de afscheidsdienst is uitgesproken in de kerk in Monte Gordo, Portugal, waar broeder Kik is overleden:

Op vrijdag 11 maart overleed Aad Kik. Aad werd op 27 oktober 1939 geboren in Rotterdam. Van het bombardement zal hij zich niets herinnerd hebben, maar van de hongerwinter in 1944 des te meer. Daar spaarde hij zijn brood voor zijn jongere zusje. En die zorgzaamheid zou hem zijn leven lang tekenen.

Hij wilde iets betekenen voor zijn medemens. Daarom ging hij theologie studeren in Utrecht, in Zwitserland en ook nog in de USA. Hij werd Baptistenpredikant in Veendam. Maar het werk in de gemeente lag hem niet. Daar was hij te dynamisch voor. Hij was meer herdershond dan herder. Daarom ging hij werken bij het CJMV, een grote internationale jongerenorganisatie met een centrum in de Lage Vuursche. Hij werd algemeen secretaris. Maar Aad wilde zijn vleugels verder uitslaan, en zo kwam hij terecht bij het ICCO, een christelijke organisatie die zich toelegt op ontwikkelingswerk in het buitenland. Hij was veel op reis.

De laatste tien jaren voor zijn emeritaat werd hij als pastor verbonden aan de Christelijke Hogeschool Windesheim in Zwolle. Daar motiveerde hij leerlingen en docenten om zich te bezinnen op hun christelijke identiteit. Dat viel op. Ook in het buitenland. Hij kreeg er een internationale prijs voor: de 'Spirit at work award'. Af te halen in San Francisco.

Na zijn pensionering  verwoestte een tsunami grote delen van Indonesië. Via zijn contacten in het internationale hulpverleningscircuit bood hij zijn diensten aan. En zo kwam hij samen met zijn vrouw Mettie via Kerk in Actie in Indonesië om getraumatiseerde mensen te helpen. 

In 2007 werd hij gevraagd om hier in Monte Gordo voor te gaan. Maar zijn periode hier kon hij nauwelijks afmaken, want er wachtte opnieuw een ander project. Dit keer reisde hij, samen met Mettie af naar Sierra Leone om de straatjeugd op de been te helpen. Ook daar kregen zij te maken met getraumatiseerde jonge mensen vaak met geamputeerde ledematen. Onvermoeid zochten zij naar  middelen om die stumpers hulp te bieden.

Ook in de Portugese stad Albufeira werd hij gevraagd om als pastor op te treden. En later nog in Gran Canaria. Hij diende er meerdere keren, net als hier in Monte Gordo, tot groot genoegen van de overwinteraars.

Maar nadat hij hier een keer op de camping gevallen was, bleek de schade in zijn hoofd ernstiger te zijn dan aanvankelijk werd gedacht. Hij werd geopereerd. Zijn hart functioneerde ook minder en ook daaraan werd hij behandeld. De altijd zo dynamische Aad werd hulpbehoevend. Het lopen ging minder en zijn hart kon zijn tempo nauwelijks bijhouden.

Een paar weken terug werd hij getroffen door corona. En iedereen dacht: dit is de milde variant, die gaat wel weer over. Maar bij Aad ging het niet over. Uiteindelijk belandde hij in het ziekenhuis in Gambelas. Twee van zijn kinderen kwamen over en in hun bijzijn is hij gestorven.

Met Mettie had hij al eerder gesproken over zijn naderend einde. Hij had er vrede mee, want hij wist zich geborgen in de armen van zijn Heer.

• Lees hier de rouwbrief