In 2007 begon Albrecht Boerrigter in zijn functie bij de Unie, als Algemeen Secretaris en gemeenteopbouwwerker. In de veertien jaren die volgden gaf hij leiding aan de organisatie, ondersteunde hij het bestuur, begeleidde hij diverse grote projecten en was hij ‘gezicht’ en contactpersoon van de Unie richting gemeenten en externe partijen. Per 1 juni neemt hij afscheid. Ter gelegenheid daarvan blikken we terug op de afgelopen jaren.

Hoe ben je bij de Unie terechtgekomen?

Ik ben op mijn negentiende gedoopt in de Baptistengemeente Hengelo ’t Ventster en ging vanaf die tijd ook meteen mee naar de Algemene Vergaderingen van de Unie. Zo leerde ik de geloofsgemeenschap op jonge leeftijd al kennen. Vanaf 1991 studeerde ik aan het Baptisten Seminarium en in 1999 werd ik predikant in de Baptistengemeente Stavoren. Daar ben ik vijf jaar gebleven, tot ik werd beroepen door een gemeente in Goor – een klein uitstapje buiten de Unie. In 2007 wees Peet Wijchers (inmiddels emeritus-voorganger, red.) – een goede bekende in onze familie – mij op een vacature bij de Unie: er werd een Algemeen Secretaris en gemeenteopbouwwerker gezocht. Hij dacht dat dit wel wat voor mij zou zijn en ik heb gesolliciteerd. Ik heb het erg gewaardeerd en ben er nog steeds dankbaar voor dat hij aan mij dacht.

Wat sprak je aan in de functie?

Vooral de diversiteit aan taken. Als Algemeen Secretaris ben je de tussenschakel tussen bestuur, gemeenten en de collega’s met wie je samenwerkt.

Tegelijk vond ik het ook bijzonder om hier terecht te komen. Ik realiseerde me dat ik binnenkwam op een punt dat andere mensen hadden voorbereid; je staat op een erfenis van mensen, en voelt ook de golven van Gods Geest. Dat ik op die plek aan de slag mocht, dat God zo werkt, dat maakt me wel stil. Zoiets kun je van tevoren niet bedenken.

Foto: In veertien jaar waren er heel wat Algemene Vergaderingen te organiseren. Dit is in 2016. 

Welke taken lagen er op je te wachten?

Het allereerste wat er moest gebeuren, was het organiseren van de Algemene Vergadering die in september in Heemskerk zou worden gehouden. Het was de laatste driedaagse AV, voor we overgingen op twee keer per jaar een bijeenkomst van een dag.

Verder was er voor ik binnenkwam een grote reorganisatie van de Unie geweest, die als doel had dat we van een eilandencultuur naar integraal werk zouden gaan; mijn eerste grote taak was om de cultuur  van wij-zij te doorbreken en verbinding te brengen tussen de mensen en de werkgebieden. Daarnaast moesten er allerlei praktische zaken worden georganiseerd, zoals het inrichten van personeelsdossiers en arbeidsvoorwaarden. Er werden in die tijd ook verschillende medewerkers aangetrokken, wat een enorme impuls gaf aan de professionalisering van de organisatie.

Ten slotte werd mijn eerste jaar gekenmerkt door het vertrek uit Bosch en Duin. De Vinkenhof werd verkocht en we verhuisden in 2008 naar Barneveld, waar we tijdelijk een kantoorpand huurden (foto).

Daarnaast bestond mijn functie ook voor de helft uit het begeleiden van gemeenten – zo was ik in die jaren betrokken bij de gemeenten Doetinchem, Zutphen, Leeuwarden en Almelo. Ik woonde toen nog in Goor en zat heel wat uren in de auto.

Al met al waren het superhectische jaren, echt tropenjaren – dat wist ik overigens toen ik eraan begon hoor. Het was allemaal ook heel boeiend en interessant. En met alle nieuwe dingen die op je pad komen, voeg je ook weer dingen toe aan je eigen competenties.

Wat in het begin wel lastig was, was dat ook het bestuur een verandering doormaakte: van uitvoerend bestuur naar een bestuur op afstand. Soms was nog niet duidelijk bij wie een taak lag en dan clashte het wel eens; dan moest ik op mijn strepen gaan staan en zeggen: óf jullie doen het óf ik doe het … Dat vond ik niet altijd leuk. Het was in veel opzichten een overgangssituatie.

Kun je iets meer vertellen over het 400-jarig bestaan van het baptisme?

Ja, dat was een ander groot dossier. In 1609 lieten John Smyth en Thomas Helwys zich in Amsterdam dopen op hun belijdenis, het begin van het wereldwijde baptisme. Dat vierden we in 2009 met zowel een eigen viering in Barneveld – samen met de ABC Gemeenten – als met twee internationale evenementen, eentje met de Baptist World Alliance en een groot congres in de RAI in het verband van de European Baptist Federation - inclusief een baptisten-historische wandeling door Amsterdam (foto). We hadden een mooi thema uitgekozen: kiezen voor verbinding. Er werd kringenmateriaal ontwikkeld, een gebedsestafette georganiseerd en een magazine uitgebracht.

Het was een goede gelegenheid om na lange tijd afwezigheid weer wat bij te dragen aan de internationale baptistenverbanden. In de jaren zestig hadden de Europese baptisten het 350-jarig bestaan ook in Amsterdam gevierd, waarbij ook de Herdenkingskerk – het huidige Baptist House in Amsterdam – deels door de Amerikaanse baptisten werd geschonken. Het was een heel goede keuze van het toenmalige bestuur om de internationale clubs nu opnieuw in Amsterdam uit te nodigen.

Dit had een paar jaar later ook nog onverwacht effect, toen het internationale Baptisten Seminarium uit Praag wilde vertrekken en een nieuwe locatie zocht. Doordat we de banden hadden aangehaald, was hun keuze voor Amsterdam gemakkelijker.

Ja, want toen begon de grote verhuizing naar Amsterdam…

Nadat we uit Bosch en Duin waren vertrokken, waren we voorlopig naar een huurpand in Barneveld gegaan. De opbrengst van de Vinkenhof was deels gereserveerd voor toekomstige huisvesting. In de jaren die volgden verbond ons Seminarium zich aan de VU in Amsterdam en kwam dus ook het IBTSC naar Nederland – toen leek de stap om als Unie naar Amsterdam te verhuizen voor de hand te liggen. In 2014 verlieten we Barneveld en zolang de Herdenkingskerk werd gerenoveerd, betrokken we een tijdelijk kantoorpand, eveneens aan de Postjesweg.

Omdat in 2012 het gemeenteopbouwwerk was gestopt en we meer gingen insteken op regiowerk, pionieren en jeugdwerk, kreeg ik ruimte om ook dit project op te pakken. Ik was betrokken bij de ontmanteling van de locatie in Praag, de verhuizing uit Barneveld, het zoeken van tijdelijke ruimte in Amsterdam en de renovatie van het Baptist House (foto) wat natuurlijk binnen budget moest blijven. Van het overleg met de architecten leer je dan ook weer heel veel; er komt zo veel bij kijken.

Natuurlijk kun je die dingen niet in je eentje realiseren – ik heb altijd geprobeerd veel mensen met hun expertises te betrekken, het werk sámen te doen. Dat vind ik belangrijk, ook intern binnen de staf: dat je jezelf niet in een hoog hokje opsluit, maar sámen voor de taken staat. Een aspect daarvan is ook: transparant zijn en kennis delen, zodat bijvoorbeeld meerdere mensen weten hoe de begroting tot stand komt en dat soort dingen.

In september 2017 werd het Baptist House feestelijk geopend. Daar zitten we nu met het Unie-ABC-kantoor, het Baptisten Seminarium, het internationale seminarium IBTSC, de European Baptist Federation, de Baptistengemeente Amsterdam-West en de Braziliaanse Baptistengemeente Amsterdam-West.

Je laatste grote dossier was de fusie tussen Unie en ABC, dat in november tot een bestuurlijke fusie leidde.

Mijn laatste en ook langste dossier. Het begon eigenlijk na de gezamenlijke viering van 400 jaar baptisme in 2009, toen bleek dat er veel verwantschap tussen de beide geloofsgemeenschappen was. Tijdens de voorjaars-AV van 2010 in Wijster kwam de Baptistengemeente Noordbergum vervolgens met een voorstel om onderzoek te gaan doen naar een mogelijk samengaan met ABC Gemeenten. In de beginperiode werden allerlei werkgroepen in het leven geroepen die gingen onderzoeken of er op diverse terreinen voldoende verbondenheid was om die richting op te gaan.  Toen dat zo bleek te zijn, ging zo rond 2014/2015 een volgende fase in, waarin we steeds meer gingen samenwerken en concretere stappen werden gezet richting een mogelijke fusie. Afgelopen november zijn we bestuurlijk gefuseerd en we hopen dat binnen twee jaar ook de juridische fusie wordt voltooid.

Die laatste stap maak je niet meer van dichtbij mee. Hoe kijk je daar tegenaan?

Rond 2016 heb ik aan de toenmalige bestuursvoorzitter Joeke van der Mei laten weten dat ik eigenlijk toe was aan een nieuwe uitdaging, maar dat ik de fusie wel graag af wilde maken. Ik ben toen, naast mijn baan, begonnen met een masterstudie Public Management aan de Universiteit Twente. Die studie heb ik afgelopen december afgerond, dus voor mij was dit wel een logisch moment om om me heen te gaan kijken. Mede doordat we door corona niet voor een ledenvergadering bij elkaar konden komen, heeft het fusietraject wat vertraging opgelopen. Ook het zoeken van een andere baan leverde wat sneller dan verwacht resultaat op. Maar qua werk zijn Unie en ABC al vrijwel helemaal geïntegreerd en ook de bestuurlijke fusie is afgerond, dus ik heb er vrede mee om het nu aan anderen over te laten.

Wat ga je precies doen?

Ik ga per 1 juni aan de slag bij het Leger des Heils, Regio Midden-Nederland, als sparringpartner van de directie. Het is een prachtige organisatie die op allerlei terreinen in de provincies Utrecht en Flevoland actief is: ambulante hulpverlening, jeugdhulp, hulp aan volwassenen, arbeidsparticipatie, verzorgingshuizen, daklozenopvang, voedselhulp … Kortom, hulp aan kwetsbare mensen, een mooie doelgroep om me voor in te zetten. Ik heb er veel zin in.

Met welke gedachten sluit je je tijd voor Unie (en ABC) af?

Ik kijk met veel voldoening terug, dankbaar voor de bijdrage die ik mocht leveren, maar ook voor de kansen die het me heeft gegeven om me te ontwikkelen.

Natuurlijk waren er ook moeilijke dingen. Waar ik soms bijvoorbeeld tegenaan liep, was dat mensen beelden over de Unie of het Seminarium hadden, zonder die te toetsen. Daar ervoer ik een soort onrechtvaardigheid in – ik vroeg dan: heb je wel eens iemand aangesproken om te toetsen of dat waar is? Maar je kunt dat ook niet altijd oplossen – dat is dan weer iets wat ik zelf moest leren: die dingen los te laten en de verantwoordelijkheid daarvoor bij die mensen te laten.

Veel van mijn taken waren organisatorisch van aard, maar het meest inspirerende en bijzondere vond ik het contact met de gemeenten, met mensen die het verlangen hadden om op hun plek Jezus present te stellen en zijn Evangelie uit te dragen, mensen met passie voor de Heer en zijn gemeente. Zulke ontmoetingen verrijken je eigen geloofsleven.

Voor de geloofsgemeenschap van Unie-ABC heb ik de wens dat het een inspirerend netwerk zal blijven van gemeenten die elkaar stimuleren en motiveren om het bijzondere Evangelie van Jezus Christus te verspreiden.

Gerdien Karssen
Communicatiemedewerker Unie-ABC