Wanneer was het nog normaal dat elke hotelkamer een Bijbel had? De Bijbel lijkt stilletjes weggebonjourd uit alle hotelketens. Eruit gewipt door een plakkerige afstandsbediening met een plastic gebruiksaanwijzing en een VT-wonen magazine.
Je ziet hem in de hedendaagse samenleving niet meer zo snel, de Bijbel, of christelijke uitingen überhaupt. In Almelo mocht vorig jaar ons oratoriumkoor ineens niet meer ‘The Messiah” van Händel uitvoeren in de stadhuishal. Dit vanwege het openbare karakter van het gebouw, wat nog nooit eerder een punt is geweest. Gelukkig mag het in Hengelo en andere steden nog wel. Maar toch, het is een opvallende trend die hopelijk niet doorzet. Het uiten van liefde voor Christus onze Heer in openbare ruimten lijkt steeds vaker als aanstootgevend te worden gezien.
Deze cancelcultuur vind ik zorgwekkend; hoe we met elkaar omgaan: globaal, maar ook hier in Nederland. Wereldwijd is er een verharding gaande en woeden er oorlogen, maar ook hier in Nederland zien we een toename in radicalisering en polarisering. Voor nu ik wil me richten wat ons verbindt, richten op het Licht, in plaats van niet dat wat ons uit elkaar drijft. Zet maar eens een kaarsje voor een wand. De kaars geeft schaduw op de muur, maar de vlam niet. Licht overwint alles. Altijd. We moeten ons laten bemoedigen samen ons geloof te bundelen als een lichtstraal de wereld in. Hoop brengen. Verbroedering. Naastenliefde.
In 255 na Christus waarde de pest rond (hoewel men nu denkt met dat het dysenterie was) en was er weinig hoopgevend nieuws. Mensen zagen parallellen met Openbaringen en waren doodsbang. Ze sloten zich op in hun huizen. Cyprianus riep de Christenen op om hun angst los te laten. Met de hemel in het vooruitzicht zou hen immers ook niets in de weg staan niet te doen wat Christus ons voor deed: naastenliefde tonen. De christenen gingen de zieken verzorgen en de doden begraven. Zelf bleef Cyprianus ook actief helpen de pandemie te bestrijden. Hands on leiderschap. De daadkracht van de christenen maakte indruk, steeds meer mensen bekeerden zich, het geloof en vertrouwen in God groeide in Europa, door hun optreden, enorm. Cyprianus zelf werd op 14 september 258 onthoofd tijdens de christenvervolging van keizer Valerianus. Toch kunnen van die tijd leren. Christen zijn is niet voorzeggen, maar voorleven. ‘The proof is in the pudding’. Samen. Geloven doen we samen. Dat is ook de kracht van de Unie-ABC: Samen.
We vinden het belangrijk als bestuur ook zichtbaar en benaderbaar te zijn voor alle broeders en zusters, gemeenteleden en -raden. Vanuit bestuur faciliteren wat nodig is om gemeenten te laten groeien (of voort te laten bestaan), mét behoud van eigen identiteit en cultuur en ruimte voor geloofsontwikkeling. Het is goed dat we daarin niet een betuttelende houding aannemen maar uit nodigend blijven samen op weg te gaan, samen te treden in Christus’ voetsporen. De horizontale verbinding ís de uitnodiging om te komen tot de verticale: tot God. Ik geloof in dienend leiderschap, geef graag leiding ‘met de voeten in de klei’. Als nieuw bestuurslid zie ik er naar uit kennis te maken met gemeenten, diensten mee te vieren of een avond bij te wonen in jouw gemeente. Hierbij uitgenodigd, me vooral daartoe uit te nodigen!
Samen zijn we kerk, samen zijn we christen. Samen volgen we onze Heer. Samen zijn we de Unie-ABC. Samen voorleven we in huidige maatschappij, hoe we liefdevol uit naam van de Allerhoogste kunnen samenleven met elkaar. Samen als levend onderdeel van Christus lichaam te verblijven.
Ruth Kruijshoop is bestuurslid bij Unie-ABC.