We krijgen in ons leven vroeg of laat allemaal te maken met teleurstelling. In deze blog wil ik kijken hoe twee leerlingen van Jezus (ook wel bekend als de Emmausgangers) te maken krijgen met teleurstelling, wat hun reactie daarop is en op welke manieren Jezus daarin acteert.

Wat is er gebeurd? Drie dagen geleden gebeurde er iets dat deze twee niet voor mogelijk hadden gehouden. Hun meester, hun leider, de man die hen hoop had gegeven, was aan het kruis genageld en gestorven. En met dat Jezus aan het kruis sterft, sterven daarmee ook hun toekomstdromen en hun hoop. Dit zorgt voor grote teleurstelling. Ze zijn teleurgesteld in de leider die ze nu al een tijdlang dag en nacht volgden. Ze hadden gehoopt dat Hij het was die hun volk zou verlossen. Maar nu is Hij gestorven als een misdadiger. En inmiddels is het drie dagen later. Volgens de oosterse opvatting in die tijd huisde een ziel nog drie dagen in het gestorven lichaam, daarna was alle hoop op herleven uitgesloten. Hun hoop is vandaag dus definitief de grond in geboord. Dat zorgt ervoor dat ze niet langer in Jeruzalem kunnen blijven, daar is de pijn te voelbaar. Ze bewegen weg van Jeruzalem, van de geloofsgemeenschap vandaan.

Teleurstelling zorgt ervoor dat je een wegtrekkende beweging maakt, je gaat uit verbinding. Denk maar eens aan een voetbalstadion vol fans, op het moment dat hun club verliest, stroomt het stadion snel leeg en de voetballers zitten in hun eentje op het voetbalveld hun verlies te verwerken. Terwijl als er gewonnen wordt, de voetballers en de fans elkaar opzoeken en het feest samen vieren. Dan is er volop verbinding. Maar teleurstelling zorgt ervoor dat mensen uit verbinding gaan. Toch is dit niet het laatste woord dat in dit verhaal klinkt. Het is Jezus die hier verandering in aanbrengt…

Allereerst ontroert het me om te zien hoe Jezus hen opzoekt, met hen meeloopt, vraagt en luistert naar hun ervaringen. En vervolgens laat Jezus hun zien door de verhalen uit de Schrift, dat ook al lijkt alles één grote chaos, er toch ook al iets anders aan de gang is. Hun verhaal (inclusief hun teleurstelling) maakt deel uit van een groter verhaal en God is al die tijd aanwezig. Dat geeft een hoopvol perspectief. Door vervolgens avondmaal met hen te vieren, laat Jezus zien dat Hij aanwezig is in de geloofsgemeenschap. Het resultaat is dat ze zich niet meer lamgeslagen en sprakeloos voelen, maar vol enthousiasme terugbewegen naar de geloofsgemeenschap in Jeruzalem, om daar dit verhaal te kunnen delen.

Temidden van de teleurstelling zorgt Jezus ervoor dat mensen hernieuwd zicht krijgen op God en Gods verhaal, wijst Jezus naar de geloofsgemeenschap als de plek waar Jezus aanwezig is en geeft Jezus je weer hoop en zin. God garandeert ons geen leven zonder teleurstellingen, maar Hij geeft ons wel dat wat we zo hard nodig hebben temidden van teleurstelling: hoop en verbinding.

Het is aan ons de uitdaging om te herkennen wanneer ons zicht vertroebeld is geraakt door  teleurstelling en als we daardoor uit verbinding zijn gegaan met anderen. Nodig Jezus dan uit in jouw teleurstelling, vraag Hem om je het grotere Verhaal te laten zien, laat je door Hem weer richting de gemeenschap duwen en ontvang van Hem woorden van leven.

Debora Krikken is studiecoördinator en docent aan het Baptisten Seminarium