We waren met z’n vijven. Vijf geestelijk verzorgers uit alle kerkrichtingen. Baptist, PKN, Legers des Heils, noem maar op. En we kregen een training als geestelijk verzorgers bij incidenten. De plaatselijke club bestaat al jaren en is in het leven geroepen om bij grote incidenten geestelijke hulp en bijstand te kunnen verlenen. Door corona en andere omstandigheden was het een tijdje stil geweest, maar nu stond er een training op het programma.
We waren met z’n vijven en twee begeleiders. En we gingen naar de kazerne in Harskamp. Daar was een groot oefenterrein van defensie met een heel oefendorp met alle voorzieningen. Er werd geoefend met brandweer, Rode Kruis, beveiligers, etc.. Volgens de casus zou er een incident plaatsvinden en dan maar kijken hoe de hulpverlening zou functioneren.
Als geestelijk verzorgers werden we ondergebracht in een apart gebouwtje. De lotusslachtoffers waren er net geschminkt en wij zetten vast de koffie klaar voor de opvang. Via een portofoon konden we opgeroepen worden. De spanning steeg, in de verte hoorde we het knallen van vuurwerk. Er was een auto ontploft en dan waren er vast de nodige slachtoffers…
Om half acht begon de oefening, af en toe kraakte de portofoon. Nog altijd geen oproep. Een half uur later waren we het zat. Een paar opstandige geestelijk verzorgers besloten zelf op onderzoek uit te gaan. We kwamen bij het wrak van de auto en vroegen of we wat konden betekenen. Genoeg te doen, want mensen waren in paniek en slachtoffers lagen op de grond.
Achteraf vroegen we waarom we niet waren opgeroepen. De reactie was veelzeggend. De Rode Kruis medewerkers hadden nog nooit van ons gehoord en de leidinggevende gaf eerlijk toe ons volstrekt te zijn vergeten. En ondertussen zaten er nog altijd een aantal geestelijk verzorgers in het huisje in het bos.
Als gemeenten van Jezus Christus hebben we een fantastische boodschap. Niemand in kerken zal ontkennen dat de boodschap van Jezus Christus levens veranderend is. Maar de grote vraag is natuurlijk wel of die boodschap ook aankomt. Steeds vaker bekruipt me het gevoel dat we als gemeenten als geestelijk verzorgers in een huisje in het bos zitten terwijl de wereld in brand staat. Mensen zijn blij verrast als ze hulp krijgen. Maar ze hebben vaak geen idee wat mogelijk is.
Als kerken is dat de uitdaging voor komende jaren. Waar zijn we nodig? Wat kunnen we betekenen? Hoe kunnen we de boodschap van Jezus Christus in onze wereld handen en voeten geven?
Jezus zelf zocht mensen op. De blijde boodschap van God was geen intern feestje. Het was een boodschap die heel de wereld zou veranderen. Genoeg uitdagingen voor Unie-ABC de komende tijd dus!
Harm Jut is bestuurslid en regiocoördinator van Unie-ABC en voorganger in de Baptistengemeente Ede Siloam.