Als Algemeen Secretaris kom ik op verschillende plaatsen in het land. Ook op onverwachte plaatsen.
Vorige maand in de Buurtkerk Soesterkwartier bij Oeds Blok waar we in de speeltuin zijn 25-jarig jubileum als voorganger mochten vieren met een diverse groep aan buurtgenoten. Afgelopen zondag was dat bij Bartiméus in Doorn, waar Paul van Loenen werd ingezegend als pastor / geestelijk verzorger. Wat een feest was dat!

In een tent buiten op een centraal plein, kwamen meer dan 100 mensen bij elkaar. De bewoners uit het Bartiméus ‘dorp’ zijn blind of slechtziend en een belangrijk deel van hen is ook verstandelijk beperkt. De diensten zijn hier natuurlijk op aangepast. Met een herkenbare liturgie en veel dezelfde liederen zodat mensen die uit het hoofd kennen. Maar opvallender was de spontaniteit van de mensen. Ze zijn minder geremd dan de meesten van ons en geven feedback (roepen) als ze er iets van vinden. Ook opvallend: het open gebed was het langste deel van de dienst, want velen stonden op om een kort gebed uit te spreken. Iemand fluisterde: was dat bij ons in de gemeente maar zo.

Paul zei in zijn overdenking dat God zich thuis voelt bij deze groep mensen en ik denk dat hij gelijk had. Ik geloof dat God genoot van deze eenvoudige en oprechte dienst.

Ik moest onwillekeurig even denken aan Jezus’ woorden uit de bergrede: Zalig de armen van geest, want van hun is het Koninkrijk der hemelen. Het ligt niet in de verwachting dat Jezus hierbij dacht aan mensen met een laag IQ. Veeleer aan mensen die hun eigen ego minder belangrijk vinden, die nederig willen zijn. Die weten of begrijpen dat ze zelf niet zoveel in te brengen hebben als het aankomt op Gods gerechtigheid. Dat ze in de eerste plaats Jezus nodig hebben. Dat ze kind van de Vader zijn.

En juist dat proefde ik bij deze mensen in Doorn. In alle eenvoud, oprechtheid, het niet alles begrijpen en toch vertrouwen werd mij een spiegel voorgehouden die ik hier graag met jou deel.

Maar is het dan niet belangrijk om dieper over de dingen na te denken? Om meer van God te leren en te onderzoeken en onderwijzen waar het op aankomt? Jazeker wel! Maar niet zonder dat eenvoudige en pure. De liefde voor Jezus en voor elkaar.

Ik sprak vorige week kort met een jonge studente theologie in ons Baptist House. Ik vroeg haar hoe de eerste ervaringen waren. Ze was enthousiast: aan de VU vond ze het wel erg wetenschappelijk, bij ons seminarium ervoer ze geleefd geloof. Dat dus.

Door Peter Stoter

Peter Stoter is algemeen secretaris van de Unie-ABC.