Levend water afbranden (voor de ogen van tieners en jongeren)
Geschreven door Hans Borghuis
Na afloop van de dienst zondagochtend - ik had zojuist gesproken over ‘volmaakte vreugde’ in een wat meer traditionele kerk waar helaas geen jongeren meer waren - sprak ik een meneer op leeftijd, de 80 al even gepasseerd. Enigszins geëmotioneerd vertelde hij zich grote zorgen te maken om zijn kleinkinderen die Jezus niet kenden en weinig tot niets meer ophadden met geloof en kerk. Hij piekerde er enorm over hoe hij zijn kleinkinderen zou kunnen bereiken met de vreugdevolle boodschap van het evangelie. Een vreugde die hijzelf lang geleden had leren kennen en ontzettend graag wilde delen. Maar hij wist niet meer hoe.
Diezelfde middag mocht ik een tienerevent afsluiten door te spreken in de laatste bijeenkomst van een geweldig weekend. Het contrast kon bijna niet groter zijn. Een zaal bomvol tieners en tienerleiders, zinderend van energie. Drie dagen lang kwamen ze samen rond ‘Jesus is greater than everything’. Tientallen tieners gaven hun leven om Jezus te volgen. In de wetenschap dat Hij inderdaad groter, sterker en beter is dan al het andere. En ‘al het andere’, dat is niet niks. Er komt onvoorstelbaar veel op onze tieners en jongeren af.
Levend water
Deze ervaringen maakten dat ik de boodschap voor de worshipavond diezelfde avond moest bijstellen. ‘Levend water’ was het thema hier. Ik had ‘levend water’ gezien op de zondagochtend en ik zag ‘levend water’ op zondagmiddag. Heel verschillend, in een andere vorm en op een andere manier, maar ‘levend water’ was het. Tijdens de worshipavond kwamen generaties samen, jongeren en ouderen, interkerkelijk. Om samen te zingen, samen te aanbidden, samen God te zoeken.
Ik trek veel met tieners en jongeren op. Avonden over identiteit, relaties, seksualiteit, over social media en gerechtigheid. Over het leven als christen en leven in het plan van God met deze wereld. Gesprekken over onderwerpen en uitdagingen waar deze jongeren in hun leven van elke dag mee te maken hebben. Ze komen uit heel verschillende kerken, hebben heel verschillende achtergronden. Soms hebben ze stevige meningen, heel vaak ook weten ze niet wat ze ervan moeten denken. Sommigen zijn enthousiast over hun kerk, anderen hebben niets met de diensten en komen alleen nog naar avonden of evenementen omdat ze met hun vrienden meekomen.
Tijdens een workshop in een kleinere groep op het genoemde tienerevent spraken we onder andere over hun passies en over wat deze tieners verontwaardigde. Ook dit liep nogal uiteen; mensen en kinderen die leven in armoede werden genoemd, maar ook klimaatverandering en plastic in de natuur. Slachtoffers van mensenhandel kwamen voorbij, maar ook kinderen en volwassenen die Jezus niet kennen.
"Open Generation"
De laatste dagen verschenen er in mijn tijdlijn nogal wat artikelen - en de reacties daarop – naar aanleiding van het onderzoek onder jongeren van ‘Open Generation’ en de brandbrief die door EO Beam - namens jongeren - aan kerkelijk leiders is gestuurd. Er ontstaat weer flinke discussie die inmiddels niet meer zozeer om de jongeren lijkt te gaan, maar om meningen en veronderstellingen die de verschillende schrijvers en geïnterviewden hebben over grote thema’s en hete hangijzers.
Tieners en jongeren zijn verschillend. Ze ervaren niet alles hetzelfde, ze hebben niet overal dezelfde mening over. Ze beleven hun geloof anders, hebben uiteenlopende passies en raken verontwaardigd over heel verschillende dingen. Voor ouderen is dit overigens niet veel anders. Laat die ruimte er alsjeblieft mogen zijn. Probeer tieners en jongeren niet in zelfbedachte kaders te plaatsen. Laten we trouwens ook kerken niet in dergelijke hokjes stoppen. Vlieg elkaar alsjeblieft niet (weer) in de haren in (online of offline) discussies.
Dat waarmee jongeren en tieners elke dag geconfronteerd - zo niet gebombardeerd - worden, kunnen we als kerk niet uit de weg gaan. Die grote thema’s en hete hangijzers kunnen we ook niet afdoen als ‘belachelijk’ of ‘hysterisch’ zoals ik ergens las. Maar laten we Jezus centraal blijven stellen, altijd, op elk moment. Laten we inzetten op het vormen van een nieuwe generatie jonge leiders, vervuld van de Geest, dienstbaar naar de mensen om zich heen, dienstbaar naar de wereld. Om de kerk - ook straks - te kunnen leiden in dagen van crisis. Om leeftijdsgenoten te kunnen bereiken waar dit oudere generaties soms niet meer lukt.
Laten we alsjeblieft het voorbeeld geven. Elkaar niet direct afbranden of elk goed bedoeld initiatief neersabelen wanneer we het ergens niet mee eens zijn. Kunnen we gewoon laten zien wat het inhoudt om vol van de Geest en dienstbaar te zijn. Laten zien hoe ‘rivieren van levend water’ ook uit ons stromen, als ‘een bron waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft’ (Joh. 4, Joh. 7).
Mag het dan zo weer wat meer gaan zinderen van (positieve) energie?! Dat tieners, jongeren en ouderen kunnen zeggen: ‘wij zien Jezus’!
Hans Borghuis
www.hansborghuis.nl
Hans Borghuis schreef deze column als gepassioneerd spreker en trainer.