Als ik (s)preek over Handelingen 8, het verhaal over Filippus en de eunuch uit Ethiopië, laat ik de aanwezigen het antwoord van de Ethiopiër afmaken die zegt: ‘’Hoe zou ik dit (bijbelgedeelte) kunnen begrijpen als niemand mij …..’’
Wat zou jij zeggen? Het is logisch om in te vullen: ‘’het uitlegt’’
Maar er staat iets dat mij intrigeert: ‘’de weg wijst’’.
Deze eunuch is onderweg terug en gaat een weg met God (en vooral ook andersom). Hij onderkent dat leven van uit de Bijbel, leven met God, een weg (in het Grieks staat hodos) is; meer dan alleen een weten.
Direct na dit verhaal staat beschreven dat Saulus op weg naar Damascus is om de ‘’aanhangers van de Weg’’ gevangen te nemen. Volgelingen van Jezus stonden bekend als mensen van de weg. Pas later – in Antiochië - worden ze voor het eerst christenen genoemd.
Mensen van de Weg
Ik droom ervan dat deze aanduiding ‘mensen van de Weg’ herleeft. Het woord christen klinkt een beetje als platgetreden categorie. Een tijd geleden heb ik besloten anders te reageren als iemand me vraagt of ik gelovig ben. Niet meer ‘’ja, ik ben christen’’. Dat vond ik veilig maar niet zoveel zeggend. “Ja, ik volg Jezus’’ vind ik dieper, dynamischer en ook wel een beetje dom. Want een historische figuur ‘volgen’? Ja, historisch gestorven … en ook opgestaan, dus levend!
Als deze benaming zou postvatten in onze gemeenten, zie ik voor me dat activiteiten in dat licht komen te staan: helpt het ons de weg van Jezus te gaan? Dat wordt dan ook de evaluatievraag. Niet of de preek en de muziek goed was, of het een fijne bidstond of kringavond fijn was, maar hoe het ons de Weg heeft gewezen en of we elkaar helpen de Weg te gaan vooral in tijden van een (persoonlijke) crisis.
Discipelschap in drie accenten
De Weg heeft voor mij drie accenten
- Het begint bij diepgeworteld zijn in de liefde van de Vader
- Daarbij komt de toewijding om Jezus te volgen in alles
- En het mondt uit in het van harte meewerken aan Gods Koninkrijk door de Heilige Geest
Geen lossen onderdelen of volgtijdelijk, maar sterk onderling verbonden.
Onderweg met Jezus heb ik individuen en groepen nodig om deze drie accenten te beleven, te voeden en te doordenken naar de praktijk. Terugkijkend op de Weg die ik al 48 jaar mag bewandelen, ben ik diep dankbaar voor wat ik in Christus ontvangen heb en wie ik in Hem geworden ben.
Wie mijn Filippus was aan het begin van de weg? Fred, die trouw en geduldig luisterde naar al mijn ja-maar- en hoe-dan-vragen.
Gerard van der Schee is sinds 2012 regiocoördinator bij ABC Gemeenten, sinds 2018 in samenwerking met de Unie. Daarnaast is hij actief in Netwerk Vredestichters en helpt hij met GoedBoos mensen via coaching, workshops en preken op een goede manier boos te zijn.