Het coronavirus heeft in korte tijd gezorgd voor grote veranderingen. Verandering vindt vaak niet in een geleidelijke lijn plaats. Dit komt omdat we als mensen veiligheid zoeken en graag willen vasthouden aan wat we kennen. Vaak gaan we door een soort incubatietijd van ondergrondse processen en dan … als de tijd rijp is door veranderende omstandigheden … is er opeens een volgende fase.

Ik heb de indruk dat het ook zo werkt met verandering in de kerk naar aanleiding van de coronatijd. Processen die al langer in gang waren, komen opeens in een stroomversnelling. Wat zie jij gebeuren? Kunnen we herkennen wat God hierin geeft?

Beweging 1: nieuwe praktijken van geloof online
Ik denk aan de ontwikkeling van vormen van kerk-zijn in een online omgeving. Enkele van die nieuwe ervaringen zullen mogelijk het ‘nieuwe normaal’ worden in het kerk-zijn. Ik denk bijvoorbeeld aan het digitaal doorgeven van gebedsverzoeken in een beveiligde omgeving, pastoraat met videobellen, korte online vergaderingen en publieke samenkomsten via internet.

Beweging 2: nieuwe praktijken van geloof in huis
Een andere ontwikkeling is dat het volgen van Jezus zich verplaatst van een samenkomstruimte naar je eigen huis. De online Paasdienst werd bij ons spontaan een onderdeel van het Paasontbijt, met de laptop op tafel en gesprek aan tafel. De coronatijd laat ons zoeken naar nieuwe praktijken van geloof in ons huis. Wat zijn jouw ervaringen hierin en wat wil jij uitproberen?

Beweging 3: nieuwe praktijken van geloof in je leefomgeving
Er zijn ook vele voorbeelden van meer contact in de directe leefomgeving. Omdat we meer thuis zijn, praat ik meer met de buren. Laatst kregen we een schaal oliebollen want de buurvrouw had zin om oliebollen te bakken! De activiteiten van de kerk zijn minder en de contacten in je directe omgeving zijn meer! Wat doet dit?

Experiment: naar de huizen
In de Buurtkerk Soesterkwartier besloten we naar de huizen toe te gaan, nu we niet meer bij elkaar kunnen komen in de speeltuin en het buurthuis. We brachten op zeventien adressen met kinderen een pakketje met het Paasverhaal, met opdrachten (diverse zintuigen gebruiken bij het verhaal, met behulp van zout water, een stuk brood en parfum) en iets leuks om te doen (paaseitjes zoeken).

Het voelde wel spannend omdat het Bijbelverhaal nu in de huizen kwam, ook bij ouders die daar zelf niet mee bezig zijn. ‘We hebben een pakketje gemaakt met het Paasverhaal en iets leuks om te doen. Kijk maar of het past voor jullie.’ Het leidde tot leuke gesprekken op straat, op veilige afstand natuurlijk! De meeste mensen kennen we nu ruim vijf jaar. Ik merk dat het contact steeds meer vertrouwd wordt en open. We kregen enthousiaste reacties: ‘Wij hebben 'm ook ontvangen en vandaag de verhalen gelezen en opdrachten uitgevoerd. Superleuk bedacht!!!’

De coronatijd brengt bewegingen die al gaande waren opeens naar een heel nieuw niveau. Laten we in open gesprek met elkaar ‘het moment’ herkennen dat God geeft, biddend dat ‘onze liefde blijft groeien door inzicht en fijnzinnigheid, zodat we kunnen onderscheiden waar het op aankomt’. (Filippenzen 1:9-10).