Deze maand hadden we met onze (missionaire) wijkkerk De Lunch een bijeenkomst rondom het thema ‘Mijn naam en ik’. Het was de eerste in een reeks over identiteit, waarmee we nadenken over wie we zijn en willen ontdekken hoe God naar ons kijkt.

Uitdagingen vooraf

In de aanloop waren er best wat uitdagingen geweest, want er zouden minder mensen aanwezig zijn van de ‘bouwers’, en omdat we in groepen uit elkaar gaan is het handig als deze groepen worden begeleid door mensen met ervaring. Ook was er een groepsleider die nog niet lang gelovig is en voor het eerst een groep zou leiden. Ik had hem de afgelopen week wat extra ondersteund met de voorbereiding, maar hij moest het nu alleen doen. En gasten die voor het eerst waren... Dus ik was benieuwd hoe het zou gaan.

Goede gesprekken

Het was bemoedigend om te zien dat we toch met een flinke groep bij elkaar waren en er goede gesprekken op gang kwamen. Na de introductie – die we appetizer noemen – en een kort gesprek, gingen we in dezelfde ruimte met diverse groepen uit elkaar. De ‘zinin-groep’ dacht na over het verhaal rondom je naam en wat het voor je betekende. De Bijbel-groep dacht na over onze naam en Gods naam. En de crea-groep deed een creatieve verwerking met de letters van je eigen naam. Super om te zien hoe de afwachtende tieners in beweging komen als de jongere kinderen hun hulp vragen.

Enthousiast

Terug in de grote groep deelden we met elkaar wat we hadden geleerd. Sommige hadden voor het eerste de betekenis ontdekt over hun naam. Enkele kinderen en jongeren vertelden het verhaal bij hun kunstwerk en anderen hadden in de Bijbel ontdekt dan we van God een nieuwe persoonlijke naam krijgen, samen met Gods naam om te laten zien dat we bij Hem horen. Het was mooi om te zien hoe ‘jong en oud’ enthousiast deelden over wat ze hadden gedaan en hoe ze er deze week vervolg aan zouden geven.

Willem

Tijdens de lunch die we daarna met elkaar hadden herinnerde een medeluncher mij aan Willem die enkele jaren geleden in De Lunch kwam. Als teleurgestelde en bezorgde man die weinig van God wilde weten, kwam hij in De Lunch en hoorde over God. Omdat hij slecht ter been was, hadden we een rooster gemaakt om zijn hondje uit te laten. Op een avond hoorde Willem op een bijzondere manier van God, dat hij zich geen zorgde hoefde te maken omdat Hij voor hem zorgt. Niet lang daarna overleed hij en omdat hij verder geen familie of bekenden in de buurt had wonen, zorgden wij als lunchvrienden voor een rouwkaart met Willem en zijn hondje erop, en vulden de plechtigheid in - met voor het afscheid ook enkele liederen en gebed. Na afloop kwam de zus van Willem bij me om te bedanken en te vertellen dat het haar had aangesproken. En… zei ze: Willem heette eigenlijk Hubert. Toen we weer terugdachten aan dat moment, konden we er weer hartelijk om lachen. Ook dat kun je met namen meemaken. :-)

Meer weten

Mocht je meer willen weten over deze vorm van intergeneratief vieren, kun je het format hier downloaden.
En ook het jaarthema van de Unie geeft goede inspiratie over de maaltijden in de Bijbel en hoe je die een plek kunt geven in de gemeente.