De inval van het Russische leger in Oekraïne is overal in het nieuws. We worden opgeschrikt door beelden van bombardementen op steden en ander oorlogsleed. En onze harten gaan uit naar de mensen die daar moeten vechten, vluchten of slachtoffer zijn van geweld.

Waar is God in dit alles? Hoe kan dit gebeuren? Laat God dit zomaar passeren? En hoe moeten we hier als christenen op reageren? Ik kan mij voorstellen dat die vragen jou bezighouden.

Jezus zegt in Marcus 13 het volgende hierover:
'En wanneer u hoort van oorlogen en geruchten van oorlogen, word dan niet verschrikt, want dit moet gebeuren, maar het is nog niet het einde. Want het ene volk zal tegen het andere volk opstaan en het ene koninkrijk tegen het andere koninkrijk; en er zullen aardbevingen zijn in verscheidene plaatsen en er zullen hongersnoden zijn en onlusten. Deze dingen zijn het begin van de weeën. Past u op uzelf; want ze zullen u overleveren aan raadsvergaderingen, en in de synagogen zult u geslagen worden; en u zult voor stadhouders en koningen geplaatst worden omwille van Mij, tot een getuigenis voor hen. En het Evangelie moet eerst gepredikt worden aan alle volken.'

Ik begrijp niet waarom dit moet gebeuren, kan het niet anders? Blijkbaar niet anders had Jezus dit niet zo gezegd. Hij waarschuwde ons voor wat er staat te gebeuren in deze wereld. En Hij roept ons op om het Evangelie, het goede nieuws van Gods liefde te verkondigen. Dat kan met woorden, dat kan met daden. Straks meer over wat wij als gemeenten in Nederland kunnen doen.

Boodschap Oekraïense Algemeen Secretaris

Ik was benieuwd hoe onze Oekraïense broeders en zusters hierop reageren nu dit lot hen treft. Een grote gemeenschap met 2382 aangesloten gemeenten en ruim 125.000 gelovigen. Hieronder volgt de vertaling van een YouTube-toespraak van mijn collega Valery Antonyuk aan zijn gemeenschap.

Geliefde broeders en zusters, voorgangers!

Vanmorgen, 24 februari, begon de oorlog in Oekraïne. Wat we baden dat niet zou gebeuren, gebeurde vandaag. En wij, als gelovigen, accepteren dat we door de tijd van deze beproeving heen moeten.

De Bijbel zegt: "De HEERE is mijn Herder, mij ontbreekt niets. Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij".

Daarom roepen we iedereen op om door te gaan en onze gebeden te intensiveren. Dit is ons wapen in oorlogstijd, onze manier van vechten. Dit is het eerste wat gelovigen doen. En we nodigen iedereen uit, waar u ook bent, om de mogelijkheid te zoeken om dit persoonlijk te doen, in uw gezin, in uw kerken, op ZOOM, waar mogelijk, samen te komen en de Heer te loven.

Ten tweede is het belangrijk dat de Heer ons nu Zijn vrede geeft en dat we niet in paniek raken, bang zijn, roekeloos handelen, plotselinge beslissingen nemen die ons persoonlijk kunnen schaden en onze bediening in de Oekraïne. We nodigen alle voorgangers in deze eerste dagen uit om door Gods Woord een boodschap van hoop te geven aan alle gelovigen die vandaag in deze kloof moeten staan en voor ons land moeten bidden. We moeten deze tijd versterken met vasten en gebed, want dit is de tijd dat de Kerk blijft dienen.

We zeggen tegen alle voorgangers, oudsten en diakenen: denk na over hoe je gastvrijheid kunt behouden in je kerkgebouwen, in je hoofdkwartier, waar je de mogelijkheid hebt om mensen in nood te ontvangen. Mensen die zich vandaag door Oekraïne verplaatsen zullen het doelwit zijn, vooral langs de grensgebieden. Alsjeblieft, het is belangrijk voor ons om onszelf te organiseren, zodat we mensen in nood kunnen huisvesten.

We hebben veel onbeantwoorde vragen en alleen door stap voor stap vooruit te gaan kunnen we erachter komen waar we de volgende stap kunnen zetten. Daarom vragen we dat we dit op kerkelijk niveau kunnen organiseren. Onze gemeenschappen moeten centra van dienstbaarheid worden, schuilplaatsen, voor onze mensen in tijden van tegenspoed.

We vragen alle christenen om geen niet-geverifieerde informatie te verspreiden, maar om de informatie waarvan u getuige bent, te delen, zodat we er een zaak van getuigenis en gebed van kunnen maken.

We bidden ook voor de organisatie van ons coördinatiecentrum, want in het kantoor hier in de buurt van Kiev blijven we dienen en al het werk organiseren, zelfs nu nog. We zullen contact opnemen met alle gemeenschappen en op tijd al die processen coördineren die belangrijk zullen blijken te zijn voor het hele Oekraïense volk.

We houden je op de hoogte van de situatie. Van tijd tot tijd zullen we zulke oproepen doen, verslag uitbrengen over de huidige situatie en bidden dat we allemaal samen zullen zijn, verenigd in wat de Heer doet.

Wij geloven dat God, zelfs door ons heen, wil dat Zijn Koninkrijk van vrede zich vandaag verspreidt, zelfs in tijden van oorlog. Wij bidden voor de bescherming van ons land en zijn ervan overtuigd dat God Oekraïne zal zegenen!

Laten we ons daarom verenigen, we dienen zelfs in deze omstandigheden. We beginnen aan een nieuwe fase, een nieuwe pagina van bediening die nog nooit eerder is geschreven. God heeft ons gezegend door ons decennialang vredig en sereen te laten leven. Maar nu heeft ons hele land een kerk nodig die licht en zout is. De Heer is onze herder, ons zal niets ontbreken en Hij zal ons zelfs op deze momenten leiden.

God zegene ons als we voor u bidden en we samen de Heer dienen.

Valery Antonyuk

En wat betekent dit voor ons?

Bijzonder, vind je niet? Valery vraagt niet: waarom overkomt ons dit? Hij accepteert wat er gebeurt en roept op om ook - en juist - nu als christenen dienstbaar te zijn aan het Evangelie. Precies zoals Jezus het vroeg. En natuurlijk zijn er ook zorgen. Grote zorgen. Maar waar kunnen ze beter terecht dan bij onze hemelse Vader?

De oproep van Valery mogen wij ons ook aantrekken. Hoe reageren wij als onze broers en zussen in nood zijn? We hoeven niet in paniek te raken of in verwarring te blijven. In plaats daarvan mogen wij gastvrij zijn in de opvang van vluchtelingen, vrijgevig bijdragen aan noodhulp. En als christenen hebben we de daarbovenop de taak gekregen om voor alles aanhoudend te pleiten in gebed. Dat onze Vredevorst zich zal ontfermen over deze situatie, over beide volken en bijzonder ook over onze broers en zussen in Christus. Dat zij kracht ontvangen om te doen wat Valery vroeg en bescherming van de Allerhoogste om te volharden.

In het gedeelte van Marcus 13 spreekt Jezus ook over Zijn wederkomst, die na de verdrukkingen zal volgen: 'Let op: waak en bid, want u weet niet wanneer het de tijd is.'

Peter Stoter is Algemeen Secretaris van Unie-ABC.