Op vrijdag 3 september neemt Wout Huizing afscheid van het Baptisten Seminarium in Amsterdam. Hij heeft dan vijftien jaar als docent gefunctioneerd, en meer dan dat. Hij heeft met name vormgegeven aan de intervisie en supervisie die vanaf 2006 meer en meer een rol is gaan spelen bij de professionalisering van docenten, evenals in de opleiding van studenten en in de permanente educatie-lijn van zittende predikanten.

Daarbij heeft Wout niet alleen studenten en predikanten begeleid en gesuperviseerd, maar doceerde hij ook vakken die theologische onderbouwing voor deze praktijken leverden, zoals pastorale theologie, spirituele en liturgische vorming, beroepsethiek van de voorganger, enzovoort. Door wie hij was, wat hij onderwees en met zich meebracht heeft Wout blijvende ‘footprints’ op het Seminarium achtergelaten, waar anderen in verder kunnen. Ze zijn niet meer weg te denken bij alles waar het Seminarium voor staat en waar predikanten en gemeenten die permanente geestelijke vorming serieus nemen hun voordeel mee doen.

Ruimte

Wat bij alle waardering voor Wout Huizing telkens naar voren komt, en ik zeg dit met eigen woorden, is de ruimte die hij om zich heen heeft hangen. Met ruimte bedoel ik niet alleen ‘tijd nemen’ of ‘benaderbaar zijn’, maar ook ‘je gehoord weten’. Wout stelt zichzelf niet alleen open, en neemt niet alleen tijd voor een gesprek: hij luistert echt. Hij hoort je niet alleen aan – hij vraagt door en doet dit zonder bedreigend te zijn. In die zin is Wout minder een ‘zender’ dan een ‘ontvanger’. Hij ontvangt je zonder dat hij ruimte van je inneemt, of erger nog: van je afneemt. Dit laatste komt maar al te vaak voor, dat geestelijke leiders of begeleiders je laten komen en vervolgens beginnen te zenden en alle communicatieve ruimte die er is vullen (auditief, optisch, symbolisch).

Kameel in de tent

Wout verstaat de kunst om ruimte in te nemen door die aan anderen te gunnen. Zo heeft hij niet alleen ruimte om zich heen hangen, maar ook zuurstof. Hij heeft in vijftien jaar tijd flink wat zuurstof in het Seminarium, in het team theologische vorming, in en onder studenten en gemeenten geblazen. Zuurstof is letterlijk en figuurlijk verademend, en ook in dit opzicht is Wout in veel opzichten anders dan andere geestelijke leiders. Er is een oud oosters gezegde: ‘Als de kameel zijn neus eenmaal in de tent heeft, staat hij zo helemaal binnen en is het met de ruimte gedaan.’ Je ziet het voor je: iemand laat zijn neus zien, om vervolgens ergens binnen te komen en al gauw alle communicatieve ruimte in te nemen.

Ze voelen zich geroepen en zijn adembenemend goed in spreken, zenden en het geven van de juiste antwoorden. De keerzijde hiervan is dat de zuurstof opraakt en mensen zelfs onder mentale asphyxie gebukt kunnen gaan zonder dit te beseffen.

Blijvende vrucht

Wout Huizing laat een spoor van ruimte en zuurstof achter, waarmee hij zich kwalificeert als leerling van Jezus. De Heer sprak tot zijn leerlingen: ‘Ik heb je uitgekozen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht’ (Johannes 15:16). Het gaat om dit laatste: blijvende vrucht. Snelle vrucht en successen zijn meestal kortstondig. Wie met ruimte en zuurstof bouwt kan rekenen op blijvende vrucht.

Henk Bakker