Op verzoek deel ik graag mijn leeservaring van ‘De memoires van Br. Martinus Metgod – De eigenaardige entree van kandidaat Keizer’. Alweer het derde boek van baptistencollega Kees Postma, uitgegeven bij KokBoekencentrum.
Speels
In zijn stijl van schrijven neemt Kees Postma je meteen mee. De actuele thematiek pakt. ‘Br. Martinus Metgod’ gaat over een baptistenvoorganger die wordt beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag. De speelse humor à la Adrian Plass (nog bekend?) waarmee Kees het verhaal vertelt is vrij zeldzaam in de christelijke wereld. Zo beschrijft hij kandidaat Keizer – de stagiair van ‘Br. Martinus Metgod’ – als een onbehouwen en onbevangen type dat binnenkomt op Umbro sokken en een t-shirt met opdruk ‘Leer mij slechts het heden dragen’. Grinnikend zie ik het voor me.
Spannend
De humor geeft lucht bij het spannende thema van grensoverschrijdend gedrag in de kerk. Postma maakt daarbij een gewaagde keuze door te kiezen voor het perspectief van de dader. De interactie tussen Martinus en zijn stagiair David zijn een vondst. In de dialogen komen de thema’s collegialiteit en vriendschap tussen generaties tot leven. Dit in contrast met het koude en formele contact tussen Metgod en de kerk. Als lezer vraag je je gaandeweg steeds meer af: wat is er nou precies gebeurt?
Spiegel
Postma wil met zijn boek de kerk een spiegel voorhouden en dat lukt goed. Grensoverschrijdend gedrag wordt niet gebagatelliseerd. Buitenechtelijke relaties en vormen van machtsmisbruik doen onnoemelijk veel schade. Tegelijk wordt aan de orde gesteld hoe we in de kerk omgaan met voorgangers die zijn gevallen. ‘Toch vraag ik mij af of we in onze huidige cancelcultuur niet al te hard van stapel lopen door na een enkele fout iemand voor zijn hele leven te kruisigen’, waarschuwt Postma. Hij wil dat we als kerk onder ogen zien hoe onze gemeenschap een voedingsbodem kan worden voor grensoverschrijdend gedrag.
Dit boek zet aan tot gesprek over de interactie tussen gemeente en voorganger. Een gesprek dat voor mijn gevoel veel te weinig wordt gevoerd. Hoe kunnen voorgangers als mens deel zijn van de gemeenschap, in plaats van hen op een voetstuk te zetten en veel te veel van hen verwachten? Welke verantwoordelijkheid neemt de kerk voor het welbevinden van de predikant en het gezin? Voor broeder Martinus was zijn werk in de kerk belangrijker dan aandacht voor zijn vrouw en kinderen. Een pijnlijke spiegel die ik zelf ook herken uit mijn tijd als fulltime voorganger. Welke keuzes maak je als voorganger zelf om te delen wat er in hen leeft en niet te vereenzamen in de bediening?
Soms krijg ik het gevoel dat de setting van Martinus en David de tijd van twintig jaar of langer terug is. Geloof en kerk lijken ‘ons-kent-ons’ in een soort vanzelfsprekendheid. Mijn tip voor een volgend boek is de setting meer naar het heden te halen.
Richting de ontknoping raken de memoires van broeder Martinus steeds meer. Bestellen dus en lezen!
Oeds Blok is docent Pionierend Leiderschap bij het Baptisten Seminarium en begeleidt leiders vanuit het Instituut voor Undefended Leadership, onder wie veel predikanten.
- Klik hier om het boek te bestellen
- Lees hier een interview uit 2022 waarin Kees Postma onder meer vertelt hoe hij tot het schrijven van boeken is gekomen.