Afgelopen najaar organiseerden we weer een Alpha. Het leek ons een goed idee om dit keer een Alpha speciaal voor jongvolwassenen te doen. Maar ja, wat doe je wanneer er maar één aanmelding is?

We stelden elkaar deze vraag toen de teller lange tijd op één aangemelde deelnemer bleef staan: ‘Wat doen we wanneer er niet meer bijkomen?’ In de weken erna druppelden zoetjesaan de aanmeldingen binnen, in eerste instantie vooral van potentiële teamleden, waardoor het team op zeker moment groter was dan de groep aangemelde deelnemers. Dit draaide echter volledig om en uiteindelijk begonnen we deze Alpha met een fantastische groep van 36 (jonge) mensen.

En wat een bijzondere verhalen kunnen we vertellen: jongvolwassenen die vanuit het niets, zonder enige christelijke achtergrond, door God geroepen werden naar deze Alpha. Anderen die na een lange zoektocht - in onder meer de New Age - uiteindelijk Jezus vonden. Weer andere jongvolwassenen die zo graag hun geloof van het hoofd ook in hun hart wilden ervaren. Zo bemoedigend om met deze groep jonge mensen op te trekken, hun hongerigheid naar de waarheid te merken en het enthousiasme te proeven waarmee zij nu hun plek als volgeling van Jezus in de kerken en in de samenleving innemen.  

Deze week aten we mee bij iemand op leeftijd. We hadden een lang gesprek over ons werk in Europa, waar we werken met kerken en missionaire- en sociale projecten, met name in landen waar weinig christenen zijn. Onze gastheer vroeg of het ons niet erg ontmoedigde dat er zoveel leed is, er zoveel mensen zijn die Jezus nog niet kennen, er zoveel mensen zijn die in duisternis leven. 

Ik moest denken aan het verhaal van dat kleine jongetje op een strand bezaaid met duizenden zeesterren. Als deze zeesterren niet meer in zee terecht komen, gaan ze dood. Er leek geen beginnen aan. Zover je kon kijken, overal zag je gestrande zeesterren. Het jongetje trok zich hier blijkbaar niets van aan, raapte een voor een de zeesterren op en gooide ze terug in zee. Een voorbijganger vroeg hem: 'Waarom doe je dit? Er zijn duizenden van die zeesterren. Het maakt toch geen verschil of je er een paar teruggooit of niet?' Het jongetje keek hem aan en zei: 'Maar voor deze ene maakt het wel verschil,' en hij liep verder en gooide weer een zeester terug in zee.

Wat je doet, doet ertoe. Dat ene gebaar, dat ene woord, die ene bemoediging, die ene uitnodiging voor een Alpha, die ene dakloze die je iets te eten geeft, die ene die je kunt vertellen over Jezus... Je bent van betekenis en hebt impact op het leven van mensen!

Wat ons antwoord was, op die vraag als het er maar één was gebleven? ‘We doen het gewoon’ zeiden we tegen elkaar, ‘ook al is het er maar één.’

Laat je niet ontmoedigen, voor die ene maak jij het verschil!
Samen bereiken we zo elke dag nieuwe mensen met het goede nieuws van Jezus.

Hans Borghuis werkt als Coördinator Europa & Envision voor CAMA Zending